Herritik urruntzean ohartu naiz,

aberria atzean uztean ohartu naiz,

hitz batek atzean duen historia,

mendi batek magalean duen bizia,

Itsasoak zaintzen gaitu,

kukuarrik babestu,

Nola ez nintzen lehenago konturatu?

Altxorbat dugu eskuartean,

konturatu naiz bat-batean,

eta promes egingo dut,

beti mantenduko dut

altxor hori babesean,

ez dut utziko, itsas piratek,

ertz batetik zein bestetik

eraso egitea,

Erbesteak erakutsi baitit,

guk dugun hori 

ezin dela inon aurki.

Ama, alaba, lagun, maitale

hitz, harri, aire, itsaso,

Jar zaitezte momentu batez,

zerutik herriari so,

gurea da, gu gara,

mendez mende, pausoz pauso,

berezi egin gaituena

Ama, amona,

Euskal Herria

Ez balit axola,

txoriekk txioekin essnatzeak,

ez balit axola,

ibaiak malkoak eramateak,

ez balit axola,

basoak bertsoak xuxurlatzea...

Baina, axola dit,

axola dit zuk esanak,

axola dit esan horiek,

ez ulertzearen ondorio direla.

Baina, axola dit,

eta ez da nire errua,

ez dut errurik ulertzen ez banauzu.

Hemen naiz, honela naiz,

eta izango naiz,

zuk nahi edo nahi ez.