neguan...

sutondoan

Ilbetea iristean

Filosofo bat, bere bizi guztia beste filosofo baten teoriapean bizi ostean,
bere teoria propioa deduzitzean, 
monduan leku propio  bat aurkituko  balu lez senti daiteke.
Baina, teoria hori argitaratzeko unean, besteen ulergaiztasunaren eraginez,
lekuz kanpo senti daiteke;
dagoeneko bere lekua aurkitu arren ezin gailen dezakeelako...

BATERATZEA

LANBROAK ITSUTZEAN...

Atea zabaltzen ez dutenak...

-TOK TOK!

-Nor da?  

-Ni naiz.

(isiltasuna)

-TOK-TOK

(...)

-TOK-TOK

(...)

(...)

(...)

(inork ez du aterik zabaltzen, inork ez du erantzuten...

 Aterik zabaltzen ez dutenek, mila ate ixten dituztela ohartzen direnentz jakin nahiko nuke...)

elkar lotzen gaituzten sokak ez dira apurtuko
bizirik gauden artean bizirik gaudelako

(olaxka)

Zoria zori omen, patua berriz patu...

zerk lotzen gaitu?

PLAZAKO USOAK

Maite zaitut

Mikel Urdangarin

Utzi pentsatzen berriz
elkartuko garela
iraganeko egunak
itzuli ahal direla.

BEGIRADA GALDUA

ZURE HATSAREN EGARRI...

Ekaitzek harrapatzen nautenean ...

Eguzki printzea galtzen dudanean...

zure beharra sentitzen dudantean...

Zure aurrean jarri eta ez nauzu ikusten.
Zure begirada harrapatzen saiatzen naiz, baina ez zara ohartzen.

Baina ez dakit zein den egia.
Ez ote nauzun ikusten ala ez ote nauzun ikusi nahi.

Burua biratzean, ustekabean nire ondoan zaudela ohartu naiz.

Orain ase naiz; ez dut gehiagorik behar. :D 

Behin, maite ninduzula esan zenidan, 

esan eta soka batekin inguratu ninduzun.

Betiko zuri lotuta mantenduko ninduen sokarekin.

Egun batean ibaira eraman ninduzun.

Urertzean geratu nintzen 

zu bertan basiatzen zinen artean.

Ibaian  behera zindoazen.

Behera uraren korronteak zeramatzala.

Eskuineko eskua jaso eta agurtu egin ninduzun.

Agurtu eta eskua ezpainetara hurbildu zenuen, muxu bat bidaliz.

Irribarrea marraztu zitzaidan zurekiko

 nuen, 

dudan 

eta izango dudan 

xeraren ondorioz.

Baina oharkabean, 

ur-jauzira iritsi zinen.

 

Betiko niregandik aldenduko zintuen ur-jauzi madarikatura.

baina

Nonbait, nire barnean orain arte galdurik zegoen ausardia irten zen lasterka.

Lasterka, nire maitea kendu nahi zidan horri aurre egitera.

Soka hartu nuen, 

bion maitasuna ahalbideratu zuen soka,

txirikorda pottolo bat egin nion 

eta hel zenezan luzatu nizun.

Sokak berriz ere bete zuen bere beharra.

Afrikar tribu baten erdian nagoela iruditzen zait

kaixo esan eta ez baitidate ulertuko.

Zerbait ez egiteko esan eta ez batidate kasurik egingo.

Paretari hitz egingo  banio bezala izango litzateke.

Nire buruarekin borrokatzea besterik ez zait geratzen aukeratzeko.

Garrasi egin eta inork ez dit kasurik egingo,

inork ez dit erantzungo,

ez batit ulertuko,

Horregatik itzuli nahi dut nire herrira,

ulertuko didan norbaiten bila.

Cogito ergo sum

Txiki-txikitatik , nire buruari hainbat galdera egin izan dizkiot.






Eta niretzat urdina den hori izatez gorria bada?
Bai, hori galdetzen nion buruari.
Irakasleak urdina zen hori urdina zela erakutsi zidanean,
besteen begientzat kolore hori niretzat gorria dena bazen?
Eta, nik urdin ikusten banuen? Urdina berez gorri balitz,
eta gorria urdin?


Baina, tira, hala ikasi dut, eta hala uste edo sinetsi beharko dut.
Edo ez?
Zergatik ez zalantzatu?

Zer da errealitatea, beraz?

Nik dakidan bakarra, azkenfinean, guzti hori zalantzatzeko pentsatu egiten dudala da.
Bizi naizela, zerbait naizela.
Cogito ergo sum. Deskartes

soilik dakit ezer ez dakidala...

Bakardadearen erreinuaren alde on bat?

Bertan sartu baino lehen bizitako momentuak gozoki oroitzea...

Bai, gaur bakarrik nago.

Egun batean bakarrik zegoen santu hura bezala.

Bakardade miserablean , eskilara ertzean baztertua.

Baina gu joan ginen, eta bakardade hori uxatu genion.

Gureganatu egin genuen eta elkarrekin momentua gozatu.

Gaur, ni nago santuaren pareko bakardadean.

Badakizue beraz,

egizue santuarekin egin genuena lez...

Lasterka etengabean...

Lasterka noa...
Lasterka, helmuga ikus ezin dezkedan arren.


Bidean gauzak galtzen noa,
gauzak, zeinak inoiz ezin jasoko ditudan.




Baina ezin gera naiteke.
Ezin naiteke gera, bestela, 
nork daki garaiz iritsiko naizen?

Behinola, Jean-Louis Davanti entzun nion:

 Garenak garela ez dezagun etsi.

Aurrera egiten jarrai dezagun.

Matriak lotzen gaituen artean, agian, egunen batean patriak ere familiarekin bat egingo duen itxaropenez.

Eta ez ahaztu, egin irribarre 
J

eta askatuko da...

Sagar berde bat erosi dizut,

gozoa dirudi, itxura ona du.

Baina, zuk esan ohi didazun bezala,

itxurak ez du ezertarako balio

barnean ezer onik ez badu, behintzat.

Eta, barrukoa hobea izanez gero kanpokoa baino?

Agian haragia ...

Ez, haragia ez da ona.

Preso ditu, irteera galarazita.

Haziak. Gatibu harturik.

Sagar berri bat sortzeko nahitan, gatibu,

atzerritar zaien sagarrean.

Baina, kosta ahala kosta, egunen batean

sagarra usteldu egingo da.

Usteldu eta hazia aske izango da.

Aske, sagar berri bat sor dezan.

Benetan berak izan nahi duen sagar librea, askea...

alegoriak alegori

Bizitzaren kualitate hoberenak erreparatzen geratu naiz gaur goizean.
maitatzea eta maitatua izatea... Ederra.
Errespetatzea...

Baina, gaur batek egin dit dei.

Bere gordelekutik atera eta eskuaz agurtu nau.
Har iezadazu mesedez! oihukatuz...

Zer erremedio,
soka bota eta heldu bezain pronto tira egin diot.

Orduan, belarri alboan jarri eta zerbait xuxurlatu dit.

Arrazoi du.

Eginak eginda, laket zaizuen horregatik,
kalean gure presentziak gurutzatzean,
zuen estimua erakusten didazuen unea dela
falta zitzaidan eta batzuetan ikusten ez dudan faktore hori.

Horregatik, eskertzen dizuet hala egiten duzuenoi,
zein nire bloga jarraitzen duzuen guztioi.

Zuen presentziaren inspirazioak ornitu nazala.

;)

Kontrolak eta kontrolak daude.

Baina, zein kontrol kontrolatu aukeratzen zail da.

Kontrol batzuek, azkenean, deskontrol hutsean harrapatzen

baitzaituzte.

Ilargipeko gauetan,

zure alboan aurkitzen dut kontrola,

Baina ez zaudenean eskuetatik ihes egiten dit.

Urrun zaudela pentsatzeak,

zure fereken biktima izan ezinaren errealitateak,

deskontrolak sortzen didan barneko kartzelan preso hartzen nau.

Baina deskontrol horrek badu ezer onik,

itzultzean, fereka, zirri, laztan guzti horien lekuko izango naiz,

deskontrol horren indarra konpentsatzen duen sua nire gorputzaz 

jabetzen delarik…

eternity

Egunen batean, erlojuaren orratzak, lasterka 

etengabetik, amore eman eta pott egingo balute..

.

zure ondoan nagoela izan dadila...

"Eta, nire eguzkia zarela esaten badizut?"

"ZERGATIK?"

"Zure inguruan 

biraka diharduen

zera bat delako 
nire bizia"...

Sekula gertatu al zaizu zerbait amestu eta ondoren benetan jakin ez izana ametsa edo errealitatea izan den?

Eta, pentsatu duzu inoiz, agian amets hori dela errealitate eta errealitate gisa duzuna amets?

Une honetan ametsetan egon zaitezke,

 ala ez...

Eta, zergatik ezin dira arrainak uretatik at bizi?

Dutenek, dutela erakutsi nahi ez eta estali egiten dute.


Ez dutenek, aldiz, ez dutela estali eta nahi duten hori balute lez erakusten dute.


Dutenek dutelako, ez dutenek ez dutelako...

... Duzuna ederresten ikasi eta hitz egingo dugu...

"Zoazen lekura zoazela, zin egidazu itzuliko zarela".

gero arte...

nahiz ta sufrimendua

eraman soinean

beti irribarre bat

zure ezpainean

ta urteak aurrera

doazen heinean

beti biziko zara

Lusarbe gainean

 

gure amona polit eder hau

izan da gure eredu

orain bakarrik ez da egongo

Pedro aitona ere badu

une latzetan une onetan

irribarrea mantendu

esker mila amona maitea

familia dezu zaindu

Aurrera zoazen heinean harriak, arrokak, harritxintxarrak. 

Denek oztopatuko dute zure bidea.

Zurea, nirea eta haiena.

Eroriko zara, naiz, gara, dira.

Baina laguntzeko izango nauzu, gaituzu, dituzu.

Badakit, bai, nik zu, hura, haiek ere laguntzeko izango ditudala.

Elkarren artean altxatuko zaitugu, zaituzte, nauzue, naute.

Eta bidean aurrera jarraituko dugu, dute.

Besteek ez baitakit, baina zuk ni beti hor izango bainauzu.

Behar duzunean eskua heldu edo bizkarrean saka egin eta berriz erreakzionarazten.

Baita behar duzunean gogor heldu eta ustekabeko musu bat ematen.

Haiek, hark, horrek, ez dakit.

Nik, behintzat plazent, laket, atsegin, gogoko zaitut.

Eta inoiz ez zaitut utziko, askatuko, egotziko.

Beti maiteko baitzaitut, baitzaitut, baitzaitut.

  Trenean sartu naiz.

Aurrera doa, aurrera leihoetatik ikusten direnak nire gogoan seilatuz...

Trenetik ikusten direnak eta bertan daudenak.

Bertan daudenak, euren bidaia non, noiz eta nola amaituko den ez dakitenak.

Horrela da, tarteka geratu egiten da.

Trena geratu eta bidaiariren bat jaisten da, gehiago ez itzultzeko.

Eta gaur zu zoaz.

Joan zara eta ez zaitut berriz ikusiko, baina leihoetatik ikusten direnen moduan nire gogoan seilatuta geratuko zara.

Amildegian behera, 

(...)

badoa,

(...)

ez da itzuliko.

Nor da hurrengoa?